Boekentips: 3 niet vergelijkbare boeken

Als je mijn blog al langer volgt weet je denk ik wel dat ik twee lievelingsschrijvers heb: Margaret Atwood en Haruki Murakami. Vandaag gaat het even over de laatstgenoemde. Ik heb nog niet alle boeken van hem gelezen, maar alle vond ik tot nu toe mooi. Met boven aan 19Q4, wát een meesterwerk (ik heb ook gehoord van mensen dat ze bijna dood gingen, zo saai. Of dat ze het einde niet goed vonden. Maarja, moet ook kunnen.) Ik ga hem gauw nog eens lezen.

Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgrimage. Laat ik even beginnen met dat die titel echt VEEL te lang is en ik 'm steeds vergeet en uiteindelijk eindig met 'Colorless Tzatziki'. 

Voor mijn gevoel is het anders dan zijn andere werken. Minder surrealistisch, of magisch realistisch, hoe je het ook wilt noemen. De hoofdpersoon heeft zeker wel overeenkomsten met andere hoofdpersonen. Op de manier waarop hij is, denkt, doet en naar de wereld kijkt. Vooral de soms apathische wijze waarop hij omgaat met de dingen die gebeuren is erg herkenbaar (en oke, soms wel een beetje irritant).

Het verhaal gaat over Tsukuru een volwassen man die ooit van de een op de andere dag door zijn 4 beste (en enige) vrienden in buiten gesloten werd, zonder reden. Je maakt hem mee in flashbacks en zijn pilgrimage in het heden. Verder wil ik er eigenlijk niet zo veel over kwijt. Misschien dat er op de achterkant al meer info staat dan ik nu geef, maar ik vind dat altijd zo zonde. Ik ben 'm ook gewoon gaan lezen zonder dat ik enig idee had waar het over ging.

Lichtelijk depressief (zoals altijd bij Murakami), maar ook mooi beschreven, en fijn filosofisch. Op de een of andere manier zaten er veel dingen in waar ik me in kon herkennen op het moment, dat was ook wel fijn.

Door naar Wildwood.

Deze foto kwam al eens eerder voorbij omdat ik zo blij was dit juweeltje voor een knaak (of was het nou een daalder? Ik ben die termen nu al kwijt, huilie huilie) (2,50 in ieder geval) op de kop tikte bij de kringloop. Het kinder/tienerboek Wildwood door Colin Meloy, heeft zoals je al kunt zien, de meest prachtige illustraties door Carson Ellis (dat is een vrouw, voor als je net als ik in de war was).

Het verhaal speelt zich af in Portland, waar blijkbaar een 'Impassable Wilderness' is waar niemand in de buurt mag komen. Hoofdpersoon Prue móet echter wel wanneer haar kleine broertje gestolen wordt door kraaien en dat bos in wordt gevlogen (dit deed me een beetje aan Labyrinth denken).
Ze wordt gevolgd door een beetje een vreemd klasgenootje en eenmaal in het bos beginnen de avonturen. Het begin deed me íets te veel aan Narnia denken, denk hierbij aan dat het ene broertje dan per ongeluk bij de boze heks terecht komt en pas later tot inkeer komt etc etc. Maar ah, later slaat het boek een andere weg in, en bovendien is het nooit saai geweest. Spannend zelfs!

Verder; IK WIL DAAR WONEN. Heerlijk! Pratende dieren, super mooie bomen, magie, op enorme pratende vogels vliegen.. Ja.. chill. Voor een kinderboek zaten er nog best af en toe woorden in waarvan ik dacht 'ooooh ja.. nee.. is goed.. ga ik even opzoeken..' Dus niet super kinderlijk. Net zoals met veel kinderboeken overigens.
Het boek bevat kleine illustraties en af en toe illustraties in kleur die een hele bladzijde beslaan. Erg mooi. En er is ook een deel 2! Under Wildwood. Bijna Sinterklaas.. ik weet het wel.


 Dan iets heul anders. En Tzaziki en Wildwood waren al twee werelden van verschil.

De Smaakbijbel van Niki Segnit is geen kookboek. Het bevat enkele recepten, maar die zijn schaars en op een manier opgeschreven die je nooit in een echt kookboek zou vinden. Het is een soort naslag werk, een boek met inspiratie wat betreft koken.

Het is als volgt opgebouwd: Segnit maakte een lijst van 99 smaken, deze smaken deelde ze op in categorieën, die ze weergeeft in een mooi vormgegeven cirkel(diagram?). Ze geeft zelf al toe dat het een vrij subjectief werk blijft, maar bij sommige smaken zijn er wel 'wetenschappelijke overeenkomsten' die er voor zorgen dat ze goed samen smaken. Bijvoorbeeld: "Shiitakes bevatten een stof die lenthionine heet en chemisch lijkt op de sulfiden in Alliums zoals knoflook en ui."
Maar het is niet alleen maar zulke praat. Ze schrijft ook vlot en met humor, in dit stukje beschrijft ze bijvoorbeeld dat Nutella ontstond uit een cacaoschaarste, en dat het eerst nog een soort brood was waar je een plak vanaf sneed voor op (echt) brood: "In de jaren veertig sneden moeders een plak van het 'brood' om die tussen twee boterhammen te leggen en mee te geven aan hun kinderen, die slim genoeg waren om het brood weg te gooien en de chocolade op te eten. Pietmontese eenden moetn rond het midden van de vorige eeuw moddervet zijn geweest."
Soms vind ik het iets te 'lollig' en met iets te veel nadruk op seks. Niet dat het obsceen is ofzo, maar ik vind zulke vergelijkingen vaak gewoon niet echt nodig. Maar goed, ik kan me ook wel voorstellen hoe ze het boek achter haar computer aan het schrijven was. Een beetje hoe ik hier ook altijd voornamelijk onzin uitkraam.

Helaas (voor mij) is Segnit een fervent vlees- en kaaseter, twee enorme categorieën die ik dan maar oversla, of vluchtig doorlees. Maar ahhh, ik heb maar een nieuw boekje aangebroken (hehehehehheheh) om al m'n nieuwe combinatie-inspiratie in kwijt te kunnen!
M'n frambozen basilicum cupcakes (als ik helemaal tevreden ben met dat recept zet ik het zeker online!) van laatst waren ook al een voortvloeisel uit dit boek.

Een aanrader als je van creatief koken houdt! Wel prijzig met zijn 25 euro. Maar het is het waard.




Oke groetjeeees! Ik ga Happiness van Will Ferguson nu herlezen. Die is ook leuk.