De vloek op gebouwen

Soms lijkt het wel of op sommige gebouwen een vloek heerst; elke winkel die zich er vestigt overleeft het niet. Bij ons in de buurt is ook zo'n gebouw. Toen Tom in zijn nieuwe huis ging wonen, toen we elkaar nog niet zo lang kenden, zat er een pizzeria, of een turks zaakje, ik weet het niet meer zo goed. Wanneer weet ik (ook) niet meer, maar op een gegeven moment waren ze weg.
De grote ramen lieten een lege ruimte zien, en een briefje met 'te huur'.

Er volgde een turks zaakje (of een pizzeria? of was het in eerste instantie en grill-room? Dat zou ook kunnen) en het leek goed te gaan. De scooters met koffers achterop, reden af en aan, en stonden midden op de stoep. In de weg. Maar opeens was het weer leeg. Weer die lege ruimte met een wit briefje dat 'te huur' zei.

Langere tijd stond het leeg tot ik, in mijn regelmatige wandeling van het station naar huis, zag dat er mensen aan het verbouwen waren; een Grieks restaurantje moest het worden. Druk bezig in oude kleren, met witte verf en boormachines. Het zag er mooi uit toen het af was. Het ziet er nog steeds mooi uit. Maar het ziet er ook leeg uit. Er zitten vrijwel nooit mensen. Het bord met prijzen werd al aan de andere kant van de weg gezet, alsof ze wilden zeggen; wij zitten hier hoor! Fiets ons alsjeblieft niet voorbij! En nu hangt er een briefje, (nog) niet met 'te huur', maar met 'studentenkorting'; 1 maaltijd, met 1 glas frisdrank. Maar binnen zie ik nooit studenten zitten.

Ik vraag me af hoe lang het duurt voor de grote ramen weer een lege ruimte laten zien. Er móet wel een vloek zijn. Of het is gewoon de locatie. Al zou je denken dat een restaurantje op 5 meter afstand van een coffeeshop wel goed zou moeten draaien.. misschien moet ik er een restaurantje beginnen, met chips en chocolade en zelfgemaakte (vegan) taartjes en cakejes. Een bio, vegan, vreetkickcafé.

Ik doe mijn computer dicht en ga maar eens (in mijn eentje) wandelen.
Liefs, Fleur