Apres moi le deluge

Ik zat gisteren in de trein, we vertrokken vanuit een nat Enschede, met hevige regen. De lucht was er zwaar van, elke adem voelde ik in m'n longen de vochtigheid. In de berm lagen dorre braamstruiken die me aan enorme spinnenpoten deden denken; lang en dun en iets waar je kippenvel van kan krijgen. Ik hoop altijd op een zondvloed maar keer op keer valt het mee. Ach ja, ik ben tenminste  zonder vertraging thuisgekomen met de NS. Ook fijn.

Toen ik thuis kwam was er chili sin carne con chippies van gisteren en aten Tom en ik samen. Hij is dit weekende de Djoerie fietsen met een vriend, wat betekent dat ik gisteren voor het eerst alleen hier heb geslapen, in dit nieuwe huis, ons nieuwe thuis. Wat wel gek was. Gelukkig was ik moe en lag ik rond 11 uur al te snorkelen. Overigens droomde ik wel dat de kapper 235 euro ging kosten. Mijn god ik hoop dat Marco Borsato gelijk heeft met z'n liedje, want dat zou wel heel extreem zijn.

Morgen Koningsdag, de eerste in Utrecht, ben benieuwd. Vandaag eerst nog een workshop in Enschede, en werken aan de scriptie met Marieke en Effie, die de hele tijd aandacht wil. Tom komt maandag terug, het is wel gek want sinds we elkaar kennen is er bijna geen week voorbij gegaan dat we elkaar niet zagen, en nu we samenwonen bijna geen 2 dagen. Nu ineens ben ik voor het eerst hier alleen, en is hij zo lang weg. Een beetje gek voelt het, maar goed ik heb genoeg dingen te doen.
Zoals ontbijt maken en de trein halen.

Liefs, Fleur

Ps. de foto is gemaakt met de Konstruktor camera. Ik zal ze komende tijd stukje bij beetje posten.