Stipjes groen

Vanuit onze woonkamer zag je, waarschijnlijk een dag of twee na mijn verjaardag, dit. Een boom vol witte sneeuwvlokken* en anderen nog leeg. Zonder dat ik het bewust deed, maakte ik nog eens bijna precies dezelfde foto. Hoera voor een slecht geheugen! Ik weet niet hoe veel later deze is gemaakt, maar alles is ineens groen, en de lucht is blauw en de zon schijnt.

Ik vind het zo leuk om te zien hoe alles groeit. Niet alleen buiten maar ook binnen. Al mijn citroenzaadjes die nu al 10 tot 20 centimeter hoog zijn, met mooie fris- tot donkergroene blaadjes. En de rozemarijn zaadjes die ik zaaide zijn ook al goed op weg, je ruikt het zelfs al een beetje. 

De lavender is eenzaam; van alle zaadjes kwam er maar eentje uit, die probeert nu staande te blijven. Zelfs zonder de paarse bloemetjes ruikt hij al heerlijk, maar alleen als je er met je neus bovenop zit.

Ook de snijbiet zaadjes die ik afgelopen week gepland heb zijn door de aarde heen gebroken. 2 van de 3. Waarvan 1 zaadje 2 kleine plantjes heeft. En als laatste, de munt. Dat duurde even, maar toen ik vanochtend in mijn ongeduld het plastic er af haalde, zag ik 1 mini plantje, met 2 miniblaadjes. En daarnaast 3 minieme stipjes groen, die hopelijk straks ook mini plantjes met miniblaadjes worden.

Ik moet altijd een beetje om mezelf lachen, dat ik zo enthousiast van plantjes wordt. Tom moet altijd gelijk kijken, zelfs als er bijna nog niks te zien is. Kijken naar kleine stipjes groen. 

Liefs, Fleur

* (edit) Tom deed flauw. Nee het zijn inderdaad geen echte sneeuwvlokken. Maar ík vind dat ze op sneeuwvlokjes lijken, de bloesems.