Boek: A Million Little Pieces

Afgelopen weekend las ik A Million Little Pieces van James Frey uit. Het boek kocht ik ooit in de kringloop, volgens mij alleen maar omdat ik de cover mooi vond.

Ik kan me niet eens meer herinneren dat ik de achterflap las. Want toen ik het boek zo'n 3 weken geleden uit mijn kast haalde en de achterkant las dat ik; huh.. een non-fictie boek over een drugsverslaafde? ... Mmkey. (Ik houd niet zo van non-fictie)(ook niet zo van drugsverslaafden natuurlijk ;-)) (wel van James Frey onderhand)

Het verhaal begint met James, die half dood bij zijn ouders terecht komt, en hem naar een rehabilitatie centrum toe brengen. Je volgt zijn hele proces in het centrum; van de medische handelingen om hem weer op te lappen, tot de band die hij krijgt met de mensen in het centrum. Het boek switcht tussen het heden en het verleden, zodat je uiteindelijk echt een goed beeld krijgt van hoe het allemaal is gegaan. Heel heel heftig.

Het begin is zwaar en de delen waarin hij -onder andere- bij de tandarts twee wortelkanaalbehandelingen krijgt ZONDER verdoving zorgden er een paar keer voor dat ik uit misselijkheid het boek weg moest leggen.
De manier van schrijven is eigenlijk heel vreemd.. nooit aanhalingstekens, soms zelfs geen gebruikelijke interpunctie. Soms vond ik dit irritant maar eigenlijk went het wel en past het heel goed bij de sfeer en manier van lezen van het boek. Je gaat er gehaaster van lezen, iets meer opgefokt; iets meer in de sfeer van James. (Tenminste, zo kan ik me dat voorstellen)

Het motto van het boek is treffend

Dat het non-fictie is maakt het extra bijzonder. De mensen in het boek hebben echt bestaan, bestaan nog steeds. De super zware, verdrietige en ook mooie gebeurtenissen zijn echt gebeurd.
En James is volgens mij echt een toffe gast. Zijn instelling wat betreft de mensen die in het centrum werken en leven, en de '12 steps'-methode zijn af en toe echt hilarisch. En soms wil je Frey door elkaar heen schudden en zeggen: "KOM OP JE MOET BETER WORDEN!!"

Het einde van het boek was mooi. En toen kwam er nog een stukje, net als in films, waarin in het kort verteld wordt hoe het met de rest van de centrum-genoten is afgelopen.. jezus, dat vond ik wel echt verschrikkelijk om te lezen..

Al met al een heel mooi boek, erg indrukwekkend. Bijzonder om zo'n kijk te hebben in het leven en rehabiliteren van een echte crack en alcohol verslaafde. Aanrader.


(Toen ik dit boek uit had ben ik het boek van m'n moeder gaan lezen! Daar ga ik sowieso ook gauw over schrijven, maar ik wilde eerst deze nog even gedaan hebben.)